معالجه بیماریهای گوش در طب اسلامی

نوشته شده توسط پژوهشگر : روزبه قهرمان

صفحه1 از5

دانشمندان اسلامی که شرافت هر علمی را به شرافت موضوع آن علم مربوط می دانستند ،
می گفتند : " علم طب شریف است " ، به خاطر اینکه موضوع آن " انسان " به عنوان اشرف کائنات است که از میان موجودات مفتخر شده به اینکه نفس ناطقه داشته باشد و توانایی دارد که بیندیشد و خوب و بد را از هم تمیز دهد.

اطبای مسلمان این گفته پیامبر (ص) را آویزه گوش خود ساختند:
" من تطبب و لم یعلم منه الطب قبل ذالک فهو ضامن " .

کسی که پزشکی بورزد در حالیکه دانش آن را پیش از آن نداشته باشد (بدون علم و آگاهی) ، نسبت به سرنوشت بیمار مسئول و ضامن است.

همچنین آنها با استناد به گفته پیامبر (ص) که می فرماید :
"خداوند هیچ دردی را بی درمان نفرستاد " ، در زمینه یافتن راه درمان پزشکی تلاشهای بی مانندی کردند که مایه اعجاب جهانیان است.

مولوی با استناد به گفته ارزشمند پیامبر(ص) می سراید:

گفت پیغمبر که یزدان مجید از پی هر درد درمان آفرید
لیک ز آن درمان نبینی رنگ و بو بهر درد خویش بی فرمان او

(دفتر دوم 685 - 684)

اطبای مسلمان معتقد بودند که بیماریها سه دسته هستند :

1) درد آور مانند نقرس
2) زشتی آور مانند برص و جذام
3) کاهنده از خلقت تمام مانند کوری و کری و امثال آن.

در قسمت اخیر ، آنها برای فقدان حس شنوایی ، اصطلاح " الطرش " را به کار می بردندکه همان " صَمَم " یا " کری " می باشد و اکنون آن را به دو نوع " ناشنوایی مادر زادی " و " ناشنوایی عارضی " تقسیم می کنند.

تعدادی از روشهای معالجه بیماریهای گوش که به دست ما رسیده ، عبارتند از :

معالجه بیماریهای گوش در طب اسلامی

آموزش ناشنوایان

ادبیات

اندیشه

تاریخ ناشنوایان

جامعه ناشنوایان

جشن نامه

خاطرات

رابط زبان اشاره

زبان اشاره ناشنوایان

زندگینامه

علم

فرهنگ ناشنوایان

متون

مذهب

نقد علمی

ویژه نامه

کودکان ناشنوا